Fleur ging voor mij op onderzoek uit om de nieuwe film fantastic Beastst: The Crimes of Grindelwald te checken. En wie kan ik dan beter op zoek uit sturen dan Fleur? Niemand die ik ken wordt zo enthousiast en blij van dit soort films, als Fleur. Ben je benieuwd wat ze ervan vond? Lees dan verder!
The Crimes of Grindelwald
Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald (2018) is het vervolg op Fantastic Beasts and Where to Find Them waarvan J.K. Rowling zelf het script heeft geschreven als spin-off van de Harry Potter reeks. Beide films werden geregisseerd door David Yates en uitgebracht door Warner Bros.
The Crimes of Grindelwald is een film waar sinds de release van het eerste deel al twee jaar met smart op wordt gewacht. Wie de trailer heeft gezien, zal ook gezien hebben dat de film meer Harry Potter referenties heeft dan zijn voorganger. Zo kunnen we zien dat Zweinstein bezocht zal worden en dat Albus Perkamentus (Jude Law) een rol gaat spelen. Dat is dan ook iets wat in het eerste deel een beetje wegbleef, hoogstwaarschijnlijk om de nieuwe personages de kans en de ruimte te geven om hun eigen verhaal neer te zetten.
The Crimes of Grindelwald begint zes maanden later dan waar we bij het eerste deel zijn geëindigd. De charmante en kwaadaardige tovenaar Gellert Grindelwald (Johnny Depp) zit nu zes maanden opgesloten in het Amerikaanse ministerie van toverkunst. De film begint met een spectaculaire ontsnapping van Grindelwald waarmee het verhaal van de film in gang wordt gezet.
Het grootste gedeelte van de film speelt zich af in Parijs. Grindelwald is hier naartoe gevlucht om nieuwe volgelingen te verzamelen en op zoek te gaan naar Credence, de Obscurus (een zeer machtige en kwaadaardige versie van de tovenaar zelf) waarvan we dachten dat hij was gestorven aan het eind van de vorige film. Credence bleek nog steeds te leven en naar Parijs te zijn vertrokken om op zoek te gaan naar zijn moeder. Newt Scamander, de aandoenlijke tovenaar met een voorliefde voor bijzondere beesten in de toverwereld, gaat eveneens naar Parijs om op zoek te gaan naar Tina Goldstein. Hij neemt zijn dreuzelvriend Jacob Kowalski mee zodat laatstgenoemde ook in Parijs op zoek kan gaan naar zijn verloofde Queenie. Queenie is de zus van Tina en is ook op zoek gegaan naar Tina in Parijs. Daarnaast zien we ook nog de broer van Newt, Theseus, die verloofd is met de jeugdvriendin van Newt: Leta LeStrange. Beide gaan ook naar Parijs omdat zij op zoek zijn naar Grindelwald.
Zoals je kunt lezen zijn er veel verschillende verhaallijnen en oogt het allemaal nogal rommelig, wat het ook enigszins was. Je kunt goed merken dat ze in de film alles eruit wilden halen wat erin zat en nog meer dan dat. Het is jammer om te zien dat door al deze verhaallijnen Newt, de initiële hoofdpersoon van het verhaal, een beetje naar achteren wordt gedrukt. Ook hebben de makers misschien iets te geforceerd zo veel mogelijk Harry Potter referenties willen toevoegen. De menselijke vorm van Nagini, de slang van Voldemort in een aantal films van de Harry Potter reeks, had een bijna onnodige rol. Hetzelfde gold voor de korte scène van Nicolaas Flamel, voor de echte Harry Potter-fan erg leuk om te zien maar het droeg weinig bij aan het verhaal.
Ondanks deze kritiekpunten bleef de film zelf erg spectaculair met veel actie en sterke personages. Voordat de film uitgebracht werd was er veel kritiek op het feit dat Johnny Depp was gecast als Gellert Grindelwald. Volgens fans zou hij vooral het typetje spelen, iets waar Johnny Depp erg goed in is, in plaats van dat hij Grindelwald echt kon belichamen. Johnny Depp heeft deze kritieken echter voor een groot deel onderuit weten te halen met een geloofwaardige en boeiende performance en wist de charme waar Gellert Grindelwald in de boeken bekend om stond perfect neer te zetten. Jude Law heeft niet tegen soortgelijke kritieken op moeten boksen en heeft vervolgens ook de positieve verwachtingen waargemaakt. Hij vertolkte op een zeer geloofwaardige manier een jeugdige versie van Albus Perkamentus. Ondanks dat de scriptschrijvers hier veel meer uit hadden kunnen halen op het gebied van authentieke Perkamentus-uitspraken, wist Jude Law absoluut de juiste dynamiek neer te zetten.
Het meest spectaculaire van de film was de eindscène, waarin vragen werden beantwoord met antwoorden die nog meer vragen opriepen. Het verhaal laat je achter met een groot verlangen naar het vervolg en dat is maar goed ook gezien het feit dat er nog drie delen uitgebracht moeten worden. The Crimes of Grindelwald is precies wat je van een tweede deel van een filmreeks kan verwachten. Het houdt het verhaal in zijn geheel op gang en sluit af met een open einde die je de kleine kritiekpuntjes van de rest van de film doen vergeten.